Blogger Template by Blogcrowds.

အခ်စ္တစ္ခုတည္းသာ (အပိုင္း-၁)

အရမ္းေအးတဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီည တစ္ညေပါ့။ လမ္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ လူေတြကေတာ့ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျဖစ္ေအာင္ အေႏြးထည္ အထူႀကီးေတြ၊ လည္စည္းပုဝါ (မာဖလာ) ေတြပတ္ၿပီးေတာ့ သြားလာေနၾကတယ္။ ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ကို ေအးတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ေငးေနမိတယ္။ လမ္းေပၚမွာ လူေတြက အစက္ ေသးေသးေလးေတြ လႈပ္ရွား ေနသလိုပဲ။ ဟိုဘက္ သြားလုိက္ ဒီဘက္ သြားလုိက္နဲ႔ေလ။ ေႏြးေထြးေနတဲ့ အခန္းထဲကေန ကြ်န္မ သူတုိ႕ကို ၾကည့္ၿပီး သနားေတာင္ သနားလာတယ္။ သူတုိ႔ ဒီအခ်ိန္ထိ အိမ္ မျပန္ႏုိင္ၾကေသးပဲ ဘယ္ေတြ သြားၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေနပါလိမ့္ေနာ္။ မနက္ထိမ်ား ေလွ်ာက္သြား ေနၾကမလား မသိဘူး။
“အိမ္ ျပန္ရေတာ့မယ္ေဟ့၊ ငါ့ဘဲဘဲေလး ခမ်ာ ေစာင့္ေနရွာေတာ့မွာပဲ…”
နပ္စ္မေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ အသံကို ၾကားလုိက္ရတယ္။ ဟုတ္သားပဲ။ အလုပ္ခ်ိန္ ၿပီးေတာ့မွာပဲ။
“လံုးဝ မတရားဘူးဟာ။ ဒီလိုမ်ဳိး ဗယ္လင္တုိင္းေန႔ မွာေတာင္ အိုဗာတုိင္ (အခ်ိန္ပို)က ဆင္းရေသးတယ္။”
“အမယ္… နင္ကမွ ကံေကာင္းေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ေစာင့္မယ့္သူ ဘယ္သူမွ မရွိရွာဘူးဟဲ့။”
“နင္ ေဒါက္တာ စမ္းစမ္းထြဏ္း ကိုေျပာတာလား?”
နားပါးလြန္းတဲ့ ကြ်န္မကလဲ အဲဒီအသံေတြကို ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္ေသးတယ္။
“နင္ မွတ္မိတယ္မလား။ အရင္ႏွစ္က ဒီေန႔မွာေလ ေဒါက္တာစမ္းစမ္း အရမ္း ေသြးပ်က္ခဲ့တာေလ။”
“ေအး… ငါသိတာေပါ့။ ေဒါက္တာစမ္းစမ္း အဲလိုမ်ဳိး ျဖစ္တာ အရင္က တစ္ခါမွ မေတြ႔ခဲ့ဖူးဘူးဟယ္။ သူသနားပါတယ္။ ”
သူတုိ႔ ေျပာေနတာ ကြ်န္မ အေၾကာင္းပါလား။ အရင္ႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြ…။
အင္း… သူတုိ႕ေျပာတာ မမွားပါဘူး။ အရင္ႏွစ္က ဒီေန႕မွာ ကြ်န္မ အရမ္း ေသြးပ်က္ခဲ့ရတယ္။
“နင္ကလဲဟယ္…။ ဘယ္လို ေျပာလုိက္တာလဲ။ ငါေတာ့ သူ႔ကို အရမ္းသနားတာပဲ။ ငါ့ရည္းစားသာ ငါ့ မ်က္စိေရွ႕မွာ ေသသြားတယ္ ဆုိရင္ ငါေတာ့ ရူးမွာပဲ။”
“တိုးတိုး ေျပာဦးဟဲ့။ သူ ရွိေနေသးတယ္။ မျပန္ေသးဘူး။ ၾကားသြားပါဦးမယ္ဟယ္။”
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အရမ္းကို ေနာက္က်သြားပါၿပီ။ ကန္႔လန္႔ကာ အကြယ္မွာ ရွိေနတဲ့ ကြ်န္မက သူတုိ႕ ေျပာတာေတြကို အားလံုး ၾကားၿပီးသြားပါၿပီ။
“ေဒါက္တာ.. ဒီမွာ ဘာလုပ္ ေနတာပါလဲရွင္။ ဘာမ်ား လိုအပ္လို႔လဲ မသိဘူးရွင့္။”
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အခန္းထဲကို ဝင္လာတဲ့ တျခား နပ္စ္မေလး တစ္ေယာက္က ကြ်န္မကို ေမးလုိက္တာပါ။
ကြ်န္မ အေၾကာင္းေျပာေနတဲ့ နပ္စ္မေလး ႏွစ္ေယာက္ဟာ ကြ်န္မ ရွိေနတာကို သိသြားေလာက္ၿပီ။ သူတုိ႔ေတြ ရွက္သြားလို႔ မ်က္ႏွာေလးေတြ နီရဲသြားတာပဲ။ ကြ်န္မက ဒီအခန္းထဲမွာ ရွိေနေၾကာင္း သူတုိ႔ကို အသိမေပးခ်င္ပါဘူး။ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ထြက္သြားခ်င္တာေလ။ အခုေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူတုိ႔ သိသြားၾကၿပီ ထင္တယ္။
“ေအာ္… ကြ်န္မ အိမ္ျပန္မလို႔ ျပင္ဆင္ေနတာပါ။ အလုပ္ ဆင္းေတာ့မယ္ေလ။”
ကြ်န္မ ဘာမွမသိ၊ မၾကားသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္တယ္။
“ေဒါက္တာက အလုပ္ကို အရမ္း ႀကိဳးစားတာပဲ။ အခုက ေဒါက္တာ့ တာဝန္ခ်ိန္ေတာင္ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေဒါက္တာေရ… ဟတ္ပီး ဗယ္လင္တုိင္းေဒးေနာ္…။”
ကြ်န္မ ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိလို႔ ခုနက ဝင္လာတဲ့ နပ္စ္မေလးက ႏုတ္ဆက္ေနတာေလ။
“ဟတ္ပီး ဗယ္လင္တုိင္းေဒးပါကြယ္။”
ကြ်န္မ ျပန္ႏုတ္ဆက္ လုိက္တယ္။ ခုနက ကြ်န္မအေၾကာင္း ေျပာေနတဲ့ နပ္စ္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့ သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႔ အခန္းထဲက ထြက္သြားေလရဲ့။
အိမ္ျပန္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီ။ ခုနက သူတုိ႔ ေျပာတဲ့ အတုိင္းပါပဲ။ ကြ်န္မကို လာေစာင့္ ႀကိဳေနမယ့္သူ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ အိမ္မွာ အစာေတာင္းဖုိ႔ ေစာင့္ေနမယ့္ ကြ်န္မရဲ့ ေၾကာင္ေလးက အိမ္ေပါက္ဝမွာ ကြ်န္မကို ႀကိဳေနမွာ ေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မကို ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ ေၾကာင္ေလး ပူစီကို ျမင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ကြ်န္မ ေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေပါက္ဝေရာက္လာတဲ့ ပူစီေလးရဲ႕ ညွဳိးငယ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းအစံုေၾကာင့္ သနားသြားခဲ့တယ္။ သူေတာ္ေတာ္ ဗုိက္ဆာေနၿပီ ထင္ပါရဲ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နာက်င္ ဝမ္းနည္းေနပါေစ။ ေၾကာင္ေတြက မငိုတတ္ဘူး။ အဲဒါ လူနဲ႔ ကြာျခားခ်က္ပဲ။
“ပူစီေလး… လာ..လာ.. မီွမွီ… ဒီမွာ ႏြားႏုိ႔ လာေသာက္၊ လာ… မေသာက္ရင္ ထုလုိက္မွာေနာ္။”
ပူစီေလးက မီးေညာင္… လို႔ ေအာ္ေနပါေလေရာ။ အဲဒီလို ေအာ္တာက ကြ်န္မရဲ႕ တင္းၾကပ္တဲ့ စည္းကမ္းေတြကို မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာေနသေယာင္ေယာင္။ ပုန္ကန္ခ်င္တဲ့ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ကြ်န္မကို ၾကည့္ေနတယ္ေလ။ အဲဒီလို ၾကည့္တဲ့မ်က္လံုးေတြ…..။ အို… သူ႔ မ်က္လံုးေတြေပါ့။ သူ႔ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ တပံုစံထဲပါပဲ။ သူ႔ကို သတိရသြားတဲ့ ကြ်န္မရဲ့ စိတ္အစဥ္က ဟိုးအတိတ္ဆီကို လြင့္ပ်ံ႕သြားေလရဲ့….

(ဆက္ရန္...)

(ႀကိဳးစားၿပီး ဘာသာ ျပန္ထားတာေလးပါ... ဆက္လက္ ေဖာ္ျပသြားပါ့မယ္...)

5 Comments:

  1. ေကာင္းကင္ျပာ said...
    အခုတေလာ ဆက္ရန္ေတြ ဘဲဖတ္ေနရတယ္ မိုးေသာက္ေရ။ ဘာသာျပန္ေကာင္းပါတယ္၊ ဘယ္လိုဆိုတာ သိခ်င္လို႔ ဆက္ရန္ ေစာင့္မယ္
    မိုးခါး said...
    အားေပးေနတယ္ေနာ္
    mgnge said...
    ၀ုိး
    ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါမည္
    My Diary said...
    ပူစီေရေသာက္ပီ ဘာဆက္လုပ္မလဲလို႔ ေတြးေနတုန္း
    ဆက္ရန္က ကားဆီးထားလို႔ ေနာက္မွ အစဆံုးဖက္ၿပီး မန္႔ေတာ့မယ္
    မလိခ said...
    ဒီ ဇာတ္လမ္းေလးကို ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုမွာ (မႏိုင္းႏိုင္းဘေလာ့ဂ္လို႔ ထင္ပါတယ္...သိပ္ေတာ့မေသခ်ာ)ဘာသာၿပန္ထားတာ ဖတ္ဖူးတယ္... ခုဟာကိုဖတ္လိုက္ရေတာ့ လည္းေကာင္းေနတာပဲ... တစ္မ်ိဳးစီ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္.... ၿပီးတဲ့ထိေရးပါေနာ္..

    အားေပးလွ်က္
    မလိခ

Post a Comment



Newer Post Older Post Home