ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးျဖစ္သြားတာက သူငယ္ခ်င္း မုိးခါးေလး tag လုိက္လုိ႔ပါ…. ပို႔စ္ ေခါင္းစဥ္ေလးကို စျမင္ျမင္ခ်င္း သေဘာက်မိပါတယ္… ေရးခ်င္စိတ္နဲ႔ ဘာေရးလုိက္မယ္ ဆုိတာလဲ ျဖစ္လာတယ္… ဒါေပမယ့္ မအားလုိ႔ အခုမွ ေရးရတာပါ…. မအားဘူး ဆိုတာထက္ ကြန္ျပဴတာကို ကလိလိုက္လုိ႔ အစအဆံုး ျပန္လုပ္ေနရတာနဲ႔ အခုမွ ျပန္ေရးႏုိင္တာပါ… ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဘယ္သူေတြမ်ား ဝါသနာတူမလဲ မသိဘူး… တူတဲ့သူ ရွိရင္ ေျပာေနာ…
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဝါသနာေလးမ်ား အေၾကာင္းကေတာ့ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး… ငယ္ငယ္က ေတာ္ေတာ္ ခ်ဴခ်ာခဲ့တယ္… အဲဒါေၾကာင့္ အခုဆိုရင္ အၿမဲတမ္း က်န္းမာေနေအာင္ အားကစား လုိက္စားတယ္… ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ဝါသနာေတြကို ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အားကစားကို နံပါတ္တစ္ အေနနဲ႔ ေျပာရမွာပါ… အားကစားကေတာ့ အကုန္နီးပါး ကစားပါတယ္…. ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ေပါ့… ေဘာလံုးကန္၊ ေရကူး၊ ပင္ေပါင္ရိုက္ (စားပြဲတင္ တင္းနစ္)၊ Body Fitness နဲ႔ တခ်ဳိ႕ အားကစားနည္းေတြပါ ကစားျဖစ္တယ္… ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေက်ာင္းတက္တံုးက ေဘာလံုး နဲနဲပါးပါး ကန္ျဖစ္တယ္…. အဓိက ေဆာ့ျဖစ္တာေတာ့ ပင္ေပါင္ရိုက္တာပါပဲ… ေတာ္ေတာ္ စြဲစြဲလမ္းလမ္းကို ေဆာ့ျဖစ္ခဲ့တာ… အခုထိလဲ ေဆာ့ေနတံုးပါပဲ... ပင္ေပါင္ဘက္ (Racket)ကို သြားေလရာမွာ ယူသြားတာ အခုထိပါပဲ… အခု အေဆာင္မွာလဲ ပင္ေပါင္စားပြဲခံု ရွိေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အႀကိဳက္ေပါ့ဗ်ာ… ညေနဘက္ေတြမွာ ပင္ေပါင္ရိုက္တယ္… ၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွား နဲနဲပါးပါး ေဆာ့ေပးတယ္… ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ကုကၠိဳင္းမွာ ေရသြားကူးျဖစ္တယ္… အသင္း ဝင္ထားေတာ့ ေရကူးရတာ အဆင္ေျပတယ္ေလ… အားကစားသာ ဝါသနာပါတာ ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး…
ေနာက္ထပ္ ဝါသနာတစ္ခုက နဲနဲဆန္းတယ္ဗ်… ဒီလုိ ဒီလုိ…. အလွေမြး ငါးေလးေတြကို ေမြးရတာ… ကြ်န္ေတာ္ကေလ ငါးကန္ ၾကည္ၾကည္ေလးထဲမွာ ေရေမွာ္ပင္ေလးေတြထည့္၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ၊ ခရုေလးေတြ၊ ဖန္ေဂၚလီ လွလွေလးေတြ ထည့္ၿပီး အလွဆင္၊ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ေပးတဲ့ စက္ကေလးတပ္ၿပီး ငါးေလးေတြ ကူးခတ္ေနတာကို ၾကည့္ရတာ အရမ္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္… ၁ဝတန္း ေျဖၿပီးေတာ့ အိမ္မွာ ငါးေမြးတာကို အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ေပးၿပီး လုပ္ခဲ့တယ္… ေမြးခဲ့တဲ့ ငါးေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲ…. ေရႊငါး၊ ေအာ္စကာ၊ ေဒါင္းငါး၊ Fighter, Lucky Fish, Tiger, Red Tail, Discuss စံုေနတာပါပဲ… မွတ္မိသေလာက္ ေရးလုိက္တာ… မမွတ္မိတာေတြ ရွိေသးတယ္… မွတ္မွတ္ရရ အိမ္မွာ ငါးေမြးကန္ (၈)ကန္ွရွိတယ္…. အခုေတာ့ အဘိုးက ထားစရာေနရာ မရွိလို႔ ေရာင္းစားလုိက္ၿပီတဲ့… :( အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ၁ဝတန္းေအာင္ရင္ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းတုိ႔ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းတုိ႔ ေခတ္စားလို႔ လုိက္တက္ၾကတာေပါ့… ကြ်န္ေတာ္လဲ ပါတယ္ေလ… သင္တန္းမွာ သင္တာေတြကို စိတ္ဝင္စားတာ မဟုတ္ဘူး… သင္တန္းၿပီးရင္ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ အလွငါးေမြးဆိုင္ကို ေျပးဖုိ႔ပဲ စဥ္းစားေနတာ… ဟားဟား… ငါးေမြးတာနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ စာအုပ္ စာတမ္းေတြလဲ ရွာဖတ္တယ္… အခုထိ အိမ္မွာသိမ္းထားတံုးပဲ… Lucky Fish ဆိုတာကို ၾကားဖူးၾကမလား မသိဘူး… အဲဒီငါးက ေစ်းႀကီးတယ္ေလ… ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းလိုခ်င္ခဲ့တာ… ဝယ္ဖုိ႔လဲ မတတ္ႏုိင္ဘူး… အဲဒီေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္လဲဆုိေတာ့ အေကာင္ေပါက္ေလး ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ကို လုိက္ရွာတာေပါ့… ေတြ႔ေတာ့ ေစ်းက ကြ်န္ေတာ္ တတ္ႏုိင္တဲ့ေစ်း… စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေလးေတြနဲ႔ ဝယ္လုိက္တာ…. အေကာင္ေလးက လက္ညဳိး ေလာက္ပဲရွိမယ္… ေစ်းသြားတဲ့ အေမနဲ႔ အေဒၚေတြကို ငါးေလးကို ေကြ်းဖုိ႔ ပုဇြန္ဆိတ္ ေသးေသးေလးေတြ မွာရတာလဲ အေမာပါပဲ… ေနာက္ပိုင္း အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ မရွိတဲ့အခါ ငါးေတြကို အစာေကြ်းဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ့္ အေဖက တာဝန္ယူေပးပါတယ္… သူလဲ နဲနဲဝါသနာပါတယ္ေလ… ေနာက္ပိုင္းမွာ Lucky Fish က ေတာ္ေတာ္ အေကာင္ႀကီးလာတယ္… အစာေကြ်းဖုိ႔ ငါးကန္နား အေဖလာရင္ ငါးက ေပ်ာ္ေနတာပဲလုိ႔ အေမကလဲ ေျပာတယ္… ငါးေမြးရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကရိကထမ်ားပါတယ္.. ဒါေပမယ့္လဲ ငါးကန္ ၾကည္ၾကည္ေလးကို ျမင္လုိက္ရရင္ စိတ္ကို ေအးခ်မ္းသြားတာပဲ… အဲဒါက ငါးေမြးတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဝါသနာေပါ့...
ေနာက္တစ္ခုက စာဖတ္တာ…. ေတြ႔သမွ် စာအုပ္ အကုန္ဖတ္တာပဲ… ငယ္ငယ္တံုးက ဦးေလး တစ္ေယာက္က အလုပ္ တာဝန္နဲ႔ နယ္ေျပာင္းရေတာ့ သူ႔စာအုပ္ ေသတၱာႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အိမ္မွာ ထားခဲ့တာ… ဘယ္ေျပာ ေကာင္းမလဲ… ေကာင္းေကာင္း ေမႊတာေပါ့… အကုန္ ဖတ္ပစ္လုိက္တယ္… ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ စာအုပ္ေတြကို ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္… အခုေတာ့ ျမန္မာ စာအုပ္ေတြ မရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္ေနရတယ္… ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ဖတ္လုိ႔က အဆင္မေျပဘူး… ၾကာၾကာဖတ္ရင္ ေခါင္းမူးလာေရာ… အဲဒါေၾကာင့္ စာဖတ္ခ်င္လုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမန္ျမန္ ျပန္ရပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေနတာ… (မဒီမုိးေသာက္နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တာလဲ ပါတာေပါ့… :P)
အခု ေျပာျပတာေတြက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ အဓိက ဝါသနာေတြပါ… တျခား ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ လုပ္တာေတြ ရွိေသးတယ္… ဥပမာ- ကြန္ျပဴတာတုိ႔ ဘာတုိ႔ေပါ့… တျခားေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မရွိပါဘူး… က်န္တာေတြကေတာ့ သာမာန္ပါပဲ… ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ ထင္တာ တစ္ခုေတာ့ ေျပာျပမယ္ေနာ္… ကိုယ္ ဝါသနာ ပါတာကို လုပ္ေနရရင္ စိတ္ ခ်မ္းသာတယ္ဗ်…. ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္… လက္ခံမလား မသိဘူး… အဟီး…
(အဓိက ဝါသနာကို မေျပာလုိက္ရဘူး... ေမ့တတ္ပံုကေလ.... သီခ်င္း နားေထာင္ရတာကို အရမ္း ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုၿပီး ဘယ္လို က်န္ခဲ့မွန္း မသိဘူး... သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး စာရိုက္ေနတာေတာင္ ေမ့ျဖစ္ေအာင္ ေမ့သြားေသးတယ္... :P သီခ်င္းေလး နားေထာင္ ေနရတာကို ႀကိဳက္တာ... ျမန္မာသီခ်င္းေရာ အဂၤလိပ္ သီခ်င္းေတြပါ အားလံုး နားေထာင္ျဖစ္တယ္... သီခ်င္း အမ်ဳိးအစား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳက္တယ္... အခု ေလာေလာဆယ္မွာ သီခ်င္းေလးေတြနဲ႔ ေဆြးေနတာေပါ့ဗ်ာ...)
ဒီပို႔စ္ေလးျမင္ရင္ သူငယ္ခ်င္း မိုးခါးေလး ေက်နပ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္… ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ဝါသနာေလးေတြကို ေျပာျပထားတာပါ…. :P
ဒီပို႔စ္ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ Blog ရဲ႕ (၅ဝ)ျပည့္ပို႔စ္ေလးပါ… ဒီလို (၅ဝ)ျပည့္မွာ မွတ္မွတ္ရရနဲ႔ အက်ဳိးရွိတာေလး တင္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးေနတံုး ကြ်န္ေတာ့္ ခ်စ္သူဆီက စာေရာက္လာပါတယ္… စာထဲမွာ ဓမၼဒါန စာရြက္ပိုင္းေလး ပါလာပါတယ္… သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဝမွ် ေပးႏုိင္ေအာင္ အဲဒီ စာရြက္ပိုင္းေလးကို မိတၱဴ (၁ဝ)ေစာင္ ကူးေပးလာတာပါ… စာထဲမွာ ပါလာတဲ့ ဓမၼဒါန စာရြက္ပိုင္းေလးထဲမွာ ေရးထားတဲ့ “သစၥာျပဳဆုေတာင္း” ေလးကို ျပန္ကူးၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေဝမွ်လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္…
- ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာကသံုးပါး၌ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြား အလို႔ငွာ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ခ့ဲပါ၏…
- ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္သည္ ေလာကသံုးပါး၌ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါတို႔၏ ခ်မ္းသာျခင္း အက်ဳိးငွာ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ခဲ့ပါ၏…
- ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝက သံဃာေတာ္သည္ ေလာကသံုးပါး၌ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါတို႔၏ ေကာင္းမႈျပဳရန္ အလုိ႔ငွာ ပြင့္ထြန္း ေပၚေပါက္ခဲ့ပါ၏…
- ဤသို႔ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားကို ဆုိရေသာ အက်ဳိးအားေၾကာင့္ ဘုရားတပည့္ေတာ္၏ အခက္အခဲ မွန္သမွ်၊ အတိုက္အခံ မွန္သမွ်၊ အမႈအခင္း မွန္သမွ် ေအာင္ျမင္ရ၍ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာျဖင့္ စီးပြားဥစၥာ တစ္ေန႔တစ္ျခား တုိးတက္ရပါလုိ၏ အရွင္ဘုရား…
“ဖြားခမ္း… ဖြားခမ္းခ်က္တဲ့ဟင္းက…. ေကာင္းလဲ မေကာင္းဘူး…”
“သား… ဖိုးရွမ္း… သား ထမင္း စားေတာ့မလုိ႔လား သား”
“ေၾသာ…ဟုတ္ကဲ့ဗ်… စားေတာ့မလားလုိ႔….”
“သား… ဖြားခမ္း ေျပာျပမယ္ေနာ္… ေသခ်ာနားေထာင္ ဟုတ္ၿပီလား…”
“ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ေတာင္ယာလုပ္တဲ့ ရွမ္းသားအမိ ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ဟာ ဆင္းရဲၾကရွာတယ္။ တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရတာ။ ေန႔တိုင္း သားျဖစ္သူက ေတာင္ယာသြား၊ အေမျဖစ္သူက ခ်က္ျပဳတ္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ လုပ္စရာ ရွိတာေတြ လုပ္ရတယ္။ ပင္ပန္းတာေပါ့ သားရယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သားျဖစ္သူက ေတာင္ယာက အျပန္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူကို ေျပာတယ္။ သူ ဝက္သားဟင္း တအား စားခ်င္ေနတယ္တဲ့။ အဲဒါ အေမ ခ်က္ေပးပါဦးတဲ့။ မစားရတာလဲ ၾကာၿပီတဲ့။ အဲဒီေတာ့ အေမက စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဘာလုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ေတာင္ေပၚမွာ ဝက္ကသားက မရႏုိင္ဘူးေလ။ ရြာထဲ သြားဝယ္မွ ျဖစ္မွာ။ သြားဖို႔ကလဲ ေဝးေနေတာ့ ဝယ္ဖို႔ကလဲ အဆင္မေျပဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေမက သားကို ေျပာလုိက္တယ္။ မနက္ျဖန္ သား စားခ်င္တဲ့ ဝက္သားဟင္းထက္ ေကာင္းတာ စားရေစမယ္ေပါ့။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္သားတဲ့။ ဘာလဲဆုိေတာ့ အေမ့ကို ကတိ တစ္ခုေတာ့ ေပးရမယ္သားတဲ့။ အဲဒါက သား မနက္ျဖန္မွာ ဗိုက္တအားဆာမွ ထမင္းစားရမယ္။ သား ကတိ ေပးႏုိင္လားတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ သားကလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ကတိေပးလုိက္တယ္။ သူ တအားဆာမွ စားမယ္ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာ အေမက ေစာေစာထ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး သားအတြက္ ထမင္းထုပ္ ျပင္ေပးတယ္။ သားျဖစ္သူ ေတာင္ယာ သြားခါနီးမွာ ထမင္းထုပ္ လွမ္းေပးၿပီး ကတိကို မေမ့ဖို႔လဲ ေသခ်ာ မွာလုိက္တယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ သားဟာ ေတာင္ယာမွာ တမနက္လံုး အလုပ္လုပ္တာေပါ့။ ေနျမင့္လာေတာ့ ဗိုက္ဆာလာတယ္။ သူ႔အေမကို ေပးထားတဲ့ ကတိေၾကာင့္ သူ ဖြင့္မစားေသးဘူး။ ေနပိုျမင့္လာေတာ့ ပိုဆာလာၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာလဲ သူ မစားေသးဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ေနမြန္းတည့္လာၿပီး ေတာင္ယာလုပ္ေတာ့ ပင္ပန္းတာရယ္ေၾကာင့္ ဗိုက္က တအားကို ဆာလာေရာ။ သူ အရမ္းကို ဆာေနၿပီဆိုတာ သိလုိက္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔အေမကို ေပးထားတဲ့ ကတိအတုိင္း အခုအခ်ိန္မွာ စားေတာ့မယ္လို႔ ေတြးၿပီး ထမင္းထုပ္ကို ဖြင့္လုိက္တယ္။
ထမင္းထုပ္ထဲမွာ ပါလာတဲ့ဟင္းက ဝက္သားမဟုတ္ဘူး။ ခရမ္းသီးႏွပ္နဲ႕ ပဲပုတ္ေထာင္း ႏွစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေပမယ့္ သားက အဲဒီအခ်ိန္မွာ တအားဆာေနၿပီ။ ဝက္သားလဲ သူ သတိမရေတာ့ဘူး။ သူ႔အေမ ထည့္ေပးလုိက္တဲ့ ဟင္းႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ ထမင္း စားလိုက္တာ အကုန္ပဲ။ တအား စားေကာင္းတာေပါ့။ ခရမ္းသီး ခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ပဲပုတ္ေထာင္း စပ္စပ္ေလးက ခံတြင္း ၿမိန္ေစတယ္ေလ။ အဲဒီ ထမင္း တစ္နပ္က သူ႔အတြက္ တအားကို စားေကာင္းခဲ့တာ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားက အေမကို ေျပာတယ္။ အေမ ခ်က္ေပးလုိက္တဲ့ ဟင္းက စားေကာင္း လုိက္တာဗ်ာေပါ့။ ဝက္သားဟင္းနဲ႔ေတာင္ မလဲႏုိင္ဘူးတဲ့။
အေမက အဲဒီအခါမွာ သားကို ေျပာေရာ။ သား… ဘယ္ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဟင္း ေကာင္းေကာင္း၊ မေကာင္းေကာင္း ဆာမွသာ စားလိုက္ပါသား၊ တအားေကာင္းတဲ့ ထမင္း တစ္နပ္ျဖစ္လာေရာ သားေရ… တဲ့။”
“ကဲ… သား… ဖုိးရွမ္းေလး… ၾကားတယ္ေနာ္သား… အခု သား တအား မဆာေသးလုိ႔ ျဖစ္မယ္… ခဏေနမွ စား။ ဟုတ္ၿပီလား။”
“ဒါဆုိ သားကို ဝက္သားေရာ၊ ခရမ္းသီးေရာ၊ ပဲပုတ္ေရာ ခ်က္ထားေပးၾကည့္ၾကည့္…. က်က္ရင္ လာစားမယ္ေနာ္…”
“ေရာ္… ဒီကေလးႏွယ္… ငါစိတ္ညစ္တာေရာ….”
“:P….”
ငယ္စဥ္က ေမြးမိခင္ႏွင့္ မျခား ေကြ်းေမြးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ သြန္သင္ေပးၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ဆိုးသမွ် ခံခဲ့ေသာ ေမတၱာႀကီးမားလွတဲ့ ဖြားေလးမ်ားျဖစ္ေသာ ဖြားခမ္း၊ ဖြားညႊန္႔၊ (ဖြားေမ၊ ဖြားသိန္း) တို႔ကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။ ဒီပို႔စ္ေလး ေရးၿပီး တတ္အားသမွ် ေက်းဇူးဆပ္ပါ၏။
(ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ရွမ္းျပည္ ေလသံနဲ႔ ေျပာသလိုမ်ဳိး ေရးထားပါတယ္… ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ တစ္ေနကုန္ ထုိင္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈ နည္းေတာ့ စားမေကာင္း ျဖစ္ေနၾကတဲ့ တခ်ဳိ႕ေသာ Blogger ကိုကို၊ မမမ်ား၊ ေန႔နဲ႔ည မွားၿပီး ဂိမ္း ေဆာ့ၾကတဲ့ ကိုကိုမ်ား၊ ဟင္းဂ်ီးမ်ားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ တခ်ဳိ႕ေသာ သယ္ရင္းမ်ား၊ အလုပ္ပင္ပန္းၾကတဲ့ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အားလံုး ဆာမွ စားၾကည့္ၾကည့္လုိက္ပါ… စားေကာင္းပါလိမ့္မယ္… အဲ… အခ်ိန္မွန္ေတာ့ စားၾကေပါ့ေနာ္… စားေကာင္းၾကပါေစဗ်ာ…. :D)
၂ဝဝ၉ခုႏွစ္ မတ္လ (၈)ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ International Women's Day မွာ
ေက်းဇူးရွင္ ေမြးမိခင္ကို အမွဴးထား၍ ခ်စ္သူအပါအဝင္
ပုခက္လႊဲေသာ လက္မ်ားပိုင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးထုႀကီးအား ဂုဏ္ျပဳပါ၏။
မုိးရြာေနတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ေလ..... သူမနဲ႔ စေတြ႔ခဲ့တယ္... အဲဒီေန႔က....
မုိးက်လာၿပီ။ ဟူး....။ ထီးလဲ မပါလာဘူး။ အရင္ကလဲ ယူေနက်မဟုတ္ေတာ့ ထီးမပါတာ ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ မဆန္းပါဘူးေလ။ ကားဂိတ္မွာ ကားေစာင့္တဲ့သူေတြ တေျဖးေျဖးနဲ႔ နည္းလာၿပီ။ လမ္းေပၚမွာ မာက်ဴရီ မီးေရာင္ေတြ ျဖာက်လာတယ္။ မုိးဖြဲဖြဲၾကားထဲက မီးေရာင္ေအာက္မွာ လမ္းမႀကီးဟာ ေရာင္စံုကားေတြနဲ႔ လွပေနသလိုလို။
ဘတ္စ္ကားေတြကလဲ မလာေသးဘူးလား မသိပါဘူး။ ၾကာလုိက္တာ။ ဒီေန႔မွ အလုပ္က ေနာက္က်မွ ၿပီးတယ္။ အိမ္ျပန္ဖို႔ နဲနဲေနာက္က်ေနၿပီ။ ဒီကားဂိတ္က အမိုးအကာ မရွိေတာ့ မိုးရြာထဲမွာပဲ ရပ္ေစာင့္ရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ဟိုဒီေငးေနရင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ရပ္ေနတဲ့ ကားဂိတ္ဘက္ကို ဟိုဘက္လမ္းကေန သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႕ ျဖတ္ကူးလာတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လုိက္တယ္။ မ်က္ႏွာက ထီးနဲ႔ ကြယ္ေနေတာ့ မျမင္ရဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးငယ္ငယ္ တစ္ေယာက္ ဆုိတာေတာ့ သိသာပါတယ္။ အမွတ္တမဲ့ပါပဲ။ မ်က္စိ ေရွ႕မွာမုိ႔လို႔ ၾကည့္ေနမိတာထက္ မပိုပါဘူး။
အဲဒီအမွတ္တမဲ့က ေနာက္တခဏအၾကာမွာ တစ္ဘဝစာအတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ကြ်န္ေတာ္ မသိခဲ့ဘူး။
ေကာင္မေလးက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရပ္ေနတယ္။ သူလဲ အိမ္ျပန္ဖုိ႔ ဘတ္စ္ကား ေစာင့္ေနတယ္ ထင္တယ္။ သူမ ေဘးေစာင္းေလး ရပ္ေနတဲ့ ေနရာက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တည့္တည့္ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ သူမကို ျမင္ေနရတယ္။ ဆံပင္ေတြက မတိုမရွည္ေလး ေပမယ့္ နက္ေမွာင္သန္စြမ္းတဲ့ ဆံပင္ေတြမွန္း မာက်ဴရီ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ခန္႔မွန္းလို႔ရတယ္။ အကၤ်ီအနီ လက္တုိေလး ဝတ္ထားတဲ့ သူမရဲ႕ အသားအရည္က ဝင္းဝါေနတယ္။ အျဖဴခံေပၚမွာ အပြင့္ေလးေတြပါတဲ့ ထမီေလးကို ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ထားတယ္။ အခုမွ သတိထားမိတယ္။ သူမ ေဆာင္းထားတဲ့ ထီးကေလးကလဲ အျဖဴေရာင္ေလးပဲ။ သူမမ်က္ႏွာေတာ့ မျမင္ရဘူး။ ဘာလို႕လဲဆုိေတာ့ ဘတ္စ္ကား လာမယ့္ဘက္ကို သူမ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတယ္ေလ။ ၿခံဳငံုၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ဆုိတာ သိသာပါတယ္။ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ေငးၾကည့္ၿပီး အေတြးထဲ ေမ်ာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူမက ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ့ဘက္ကုိ လွည့္ၾကည့္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုမိသြားတယ္။ အုိး…… ခ်စ္စရာ ေကာင္းလုိက္တာ…။ အသက္ရွဴ မွားမတတ္ ျဖစ္သြားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ သူမလဲ ကြ်န္ေတာ္ အေၾကာင္သားနဲ႔ ေငးေနလို႕ ရွက္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ မ်က္ႏွာကေလး နီၿပီး တဖက္ လွည့္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ထူပူသြားတာပဲ။ မုိးစိုလို႔ ခ်မ္းေနတာေတာင္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိဘူး။
ဘတ္စ္ကား တစ္စီးလာၿပီ။ ဒါ ကြ်န္ေတာ္ စီးရမယ့္ကားမဟုတ္ဘူး။ ကားဂိတ္က လူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ကားေပၚ တက္သြားၾကတယ္။ ကားထြက္သြားေတာ့ ကားဂိတ္မွာ လူေတြ နည္းနည္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ သူမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ အပါအဝင္ေပါ့။ မုိးက ပိုသဲလာသလိုပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ မိုးေရေတြ စိုကုန္ၿပီ။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေဘးလြယ္အိတ္ ကေလးကို ပိုက္ၿပီး ရပ္ေနၿမဲရပ္ ေနတယ္။ ရပ္ေနတယ္ ဆုိတာထက္ သူမကို ေငးေနတယ္ဆုိရင္ ပိုမွန္မယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သူမ မ်က္ႏွာေလးကို ေနာက္တစ္ခါေလာက္ ျပန္ျမင္ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတြ အရမ္းျပင္းပ် ေနတယ္ေလ။
သူမ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကို ျပန္လွည့္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္း ထပ္ဆံုျပန္ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိတာနဲ႔ ေခါင္းငံု႔လုိက္မိတယ္။ ျပန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ၿပံဳးၿပီး တစ္ဖက္ကို လွည့္သြားတယ္ေလ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘတ္စ္ကားတစ္စီး ထပ္ေရာက္လာတယ္။ ဒါလဲ ကြ်န္ေတာ္စီးရမယ့္ ကားမဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူမစီးရမယ့္ ကား ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အိမ္ျပန္ရေတာ့မွာမို႔လုိ႔ သူမ မ်က္ႏွာေလးက ၾကည္လင္ဝင္းပေနတယ္။ ဘတ္စ္ကားက နဲနဲအရွိန္လြန္ၿပီး ဂိတ္ကို ေက်ာ္ရပ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူမဟာ ေျခလွမ္းသြက္သြက္ေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေက်ာ္ၿပီး ဘတ္စ္ကားဆီကို သြားဖုိ႕ျပင္ဆင္ေနၿပီ။ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ေငးၾကည့္ေနတံုးပဲ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူမကို အဲဒီေနရာမွာပဲ ရပ္ေနေစခ်င္ ေသးတယ္ေလ။
သူမ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ကို ေရာက္တဲ့အခါ ဘတ္စ္ကားဆီကို မသြားေသးပဲ ရုတ္တရက္ ရပ္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထီးလွမ္းေပးၿပီး “ထီးယူထားလိုက္ေနာ္… မုိးေတြက သဲလာေနၿပီ… ေရာ့… ယူထားလိုက္… ကြ်န္မသြားရေတာ့မယ္….” လို႕ေျပာတယ္။ ျပံဳးၿပီးေျပာေနတဲ့ သူမရဲ႕ ခ်ဳိသာတဲ့ အသံေတြက ကြ်န္ေတာ့္ ပါးစပ္ကို အာေစးမိထားသလိုပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ဘူး။ ျပန္ေျပာဖုိ႔လဲ အခ်ိန္မရလုိက္ဘူး။ သူမေပးတဲ့ ထီး အျဖဴေရာင္ေလးကို လွမ္းယူလုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူမဟာ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕မွာ မရွိေတာ့ဘူး။ ကားေပၚတက္သြားၿပီ။ သူမ နာမည္လဲ မသိလုိက္ရသလို၊ ေက်းဇူးတင္စကားေလး ေတာင္မွ မေျပာလုိက္ရဘူး။ ျပန္သတိဝင္လာခ်ိန္မွာ အားလံုးဟာ ေနာက္က်သြားၿပီ ဆိုတာ သိလုိက္ရတယ္ေလ။ သူမကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေတြ႕ခ်င္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ သိစိတ္ကေရာ၊ မသိစိတ္ကပါ သူမကို စြဲလမ္းေနမိၿပီ။ ကြ်န္ေတာ့ကို အိပ္မက္ေတြ ေပးသြားခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလး ဘယ္ဆီမွာမ်ား ေရာက္ေနလဲ…။
“ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း ဒီဘတ္စ္ကား မွတ္တုိင္ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္ အၿမဲေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ညမိုးခ်ဳပ္တဲ့ အထိေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေကာင္မေလးကို ထပ္မေတြ႕ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ သူေပးတဲ့ ဒီထီးေလးကို ဘယ္သြားသြား အၿမဲယူသြားတယ္ေလ။ ဟိုမွာလာေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားက ခင္ဗ်ား စီးရမွာ မဟုတ္လား။ သြားေတာ့ေလဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ္ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတာေတြကို မၿငီးမျငဴ နားေထာင္ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ…”
ကားဂိတ္မွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဒီလူ ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိေတာ့တယ္။ သူက ဘတ္စ္ကား ေစာင့္ေနတာ။ သူဘယ္သူလဲ ကြ်န္ေတာ္မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလဲ သူမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ သေဘာေကာင္းပံုရတဲ့ သူက ကြ်န္ေတာ္ ေျပာသမွ်ေတြ နားေထာင္ေပးရွာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ ဘယ္လိုက ဘယ္လို ေျပာျဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူး။
“ရပါတယ္…။ ဒါနဲ႔ ေနပါဦး။ ခင္ဗ်ားကေရာ မလုိက္ဘူးလား။ အခုေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်ေနၿပီေလ။ ေနာက္ကားေတြက ရွိဖို႔ေတာင္ မေသခ်ာေတာ့ဘူး။ မုိးကလဲ ရြာဦးမလား မသိဘူး။”
“အင္း… ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ေစာင့္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒီမွာပဲ ေနခ်င္လုိ႔ပါ။ မလုိက္ေတာ့ပါဘူး။ ေတြ႕ႏုိင္မွာ မဟုတ္မွန္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ ရပ္ေနရတာ သူ႔ကို ျမင္ေနရသလို ခံစားမိလုိ႔ပါ….။ သူနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနေနရသလိုပါပဲ….။ ဒီညေတာ့ ဒီမွာပဲ သူေပးတဲ့ ထီးေလးနဲ႔ အိပ္မက္မိုးေတြကို ႀကိဳဆိုေနပါေတာ့မယ္ဗ်ာ….”
(ကြ်န္ေတာ္က ထီးေလးနဲ႔ အိပ္မက္ေမွ်ာ္သူေပါ့…. အခု ဒီစာေလးကို ဖတ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျပာသမွ်ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားေထာင္ေပးေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ေနသူေလ....)
မာက်ဴရီေရာင္ လမ္းမမ်ားက ညရဲ႕ အလင္းကဗ်ာ
ေျခရာတစ္စံုဟာ ေပ်ာက္ဆံုးသြား
ငိုေနပါတယ္ ငါ့ရဲ႕နံေဘးနား
မင္းမရွိေတာ့တဲ့ ထုိင္ခံုေလး
ေရာက္လာခ်ိန္ဆုိ တမ္းတ ဝမ္းနည္းေနတဲ့သူ
မင္းေျခသံေတြက အေဝးက အေမွာင္ေတြၾကားထဲ တိုးဝင္ေပ်ာက္သြား
မွတ္တိုင္ေလးမွာ ငါ့ကို ညေတြ လက္ေဆာင္ေပးသြား….
ကံမဆံုခဲ့လဲေလ
အေရာင္ေတြမတူညီ ဘတ္စ္ကားမ်ား
ဝင္လာျပန္ထြက္သြားေနၾကတဲ့ ကားမွတ္တိုင္ေလးမွာ
ငါအိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာ ေတြ႕ဦးမလား
ေနဝင္လာခ်ိန္ မင္းကို ဘဝမွာ စေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေနရာေလး…
ေရာက္လာခ်ိန္ဆုိ တမ္းတ ဝမ္းနည္းေနတဲ့သူ
မင္းေျခသံေတြက အေဝးက အေမွာင္ေတြၾကားထဲ တုိးဝင္ေပ်ာက္သြား
ဒီမွတ္တိုင္ေလးမွာ ငါ့ကို ညေတြ လက္ေဆာင္ေပးသြား….
ျပန္မဆံုခဲ့လဲေလ….
စီးရီးအမည္ - မွတ္တိုင္္
ေတးေရး - ?????
မွတ္ခ်က္ ။။ အဆုိေတာ္ ေဝၿဖိဳး ရဲ႕ မွတ္တိုင္ စီးရီးထဲက "မွတ္တုိင္" ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ခံစားၿပီး ေရးဖြဲ႔ထားပါတယ္… သီခ်င္းကို နားေထာင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေျပာပါ.... G-mail ကေန တဆင့္ ပို႔ေပးပါ့မယ္... နားဆင္ ခံစားၾကည့္ပါ... ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္....
ညီမေလး ဖူးမြန္က(ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ blogger ေမာင္ႏွမေလ) ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျဖဖို႕ tag ထားလုိ႕ ဒီပို႕စ္ေလးကို တင္ျပလုိက္ပါတယ္… ေမးခြန္းေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ရီရအခက္၊ ငိုရအခက္နဲ႔ဗ်ာ… ဒါေပမယ့္ အမွတ္တရေလး တစ္ခုျဖစ္သြားတယ္… ဒီပို႔စ္ေလး ဖတ္ၿပီးရင္ tag လိုက္တဲ့ ညီမေလး ဖူးမြန္ ေက်နပ္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္… တစ္ျခား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလဲ မုိးေသာက္(ရွမ္းေလး)ဟာ ေက်ာင္းတုန္းက ေတာ္ေတာ္ ေသာင္းက်န္းခဲ့တယ္ ထင္တယ္လို႕ ေတြးေနၾကေတာ့မွာပဲ… :D
ေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ားကိုေျဖပါ..။
အထက္တန္းကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ေအာင္ပါတယ္… ကမာၻေအး ဘုရားလမ္းမွာရွိတဲ့ တရုတ္နာမည္ ရွိတဲ့ေက်ာင္းပါ… (ျမန္မာလိုဆုိရင္ အုတ္တံတုိင္းလို႕ ေခၚသလိုလိုပဲ... :P)
၂။ ဘယ္ႏွခုႏွစ္က အထက္တန္းၿပီးတာလဲ..။ေျပာျပႏိုင္မလား..။
၂ဝဝဝမွာေအာင္ပါတယ္….
၃။ အႏွစ္သက္ဆံုးဘာသာက။
သခ်ၤာ(စာမက်က္ရလုိ႕)
၄။ ထမင္းစားမုန္႔ စားဆင္းခ်ိန္ေတြ မွတ္မိေသးရဲ့လား...။
မနက္ ၉နာရီမွာ မုန္႔စားဆင္းတယ္ ထင္တယ္… ေခါင္းေလာင္းတီးတာနဲ႔ မုန္႔ေစ်းတန္းကို ခ်က္ခ်င္း ေျပးတာဆုိေတာ့ နာရီၾကည့္ဖုိ႕ ေမ့သြားတယ္….
၅။ေက်ာင္းမွာ ေရာင္းတဲ့ အႀကိဳက္ဆံုး အစားအစာေတြ စာရင္း ျပဳစုၾကည့္ပါလား...။
မေျပာရင္ မရဘူးလား…. အဟဲ… မႀကိဳက္တာ မရွိဘူး… အကုန္ဆြဲတာပဲ…
၆။ ေက်ာင္းတုန္းက နာမည္ေျပာင္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးလား...။
မရွိခဲ့ဘူး… (ကိုယ္ကသာ သူမ်ားေတြကို လုိက္ေခၚ လိုက္စခဲ့တာ…)
၇။ ေက်ာင္းဝတ္စံုကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စည္းကမ္းနဲ႔အညီ မဝတ္လို႔ ေက်ာင္းေနာက္က်မွ ဆင္းရတာမ်ိဳးတို႔ ဘာတုိ႔ အျပစ္ေပးခံရတာတို႔ ရွိဖူးလား..။
အဲဒါေတာ့ ရွိဘူးဗ်…
၈။ကိုယ့္ရဲ့ ေနပံုထိုင္ပံုနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး သတိေပးတာခံဖူးလား..။
ကိုယ့္ထက္ ႏွစ္တန္းႀကီးတဲ့ အစ္မဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္နဲ႔ မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္မွာ စကားေျပာတာ၊ (ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြလို ေနတာဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စၾကေနာက္ၾကေပါ့…) အဲဒါကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက အတြဲေတြ ထင္ၿပီး ဟိုေမးဒီေမး လုပ္တာ ခံရဖူးတယ္… စိတ္ကို ညစ္သြားတာပဲ…
၉။ အထက္တန္း ေက်ာင္းတုန္းက ေလးစားရတဲ့သူတို႔၊ အားက်မိတဲ့သူတို႔ ရွိလား..။
ရွိတာေပါ့ဗ်ာ… ကိုယ့္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ အားလံုးေပါ့… ေလးစားတာေနာ္… အားက်တာကေတာ့ သိတယ္မလား… ေတာင္ႀကီးသားဆိုေတာ့ ဒိုးလံုး၊ အယ္ေနာင္း၊ အယ္ျဖဴ၊ ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ စတဲ့စတဲ့ ေတာင္ႀကီးက အဆိုေတာ္၊ ေတးေရးဆရာေတြ အားလံုးကို အားက်တာ…
၁ဝ။ တစ္တန္းလံုးေရွ႕မွာ အျပစ္ေပးခံရတာမ်ိဳး မွတ္မွတ္ရရရွိဖူးလား..။
ဟားဟား… ရွိပါ့… ရွိပါ့… တစ္တန္းလံုးေရွ႕မွာေရာ၊ ေနာက္မွာေရာ၊ အျပင္မွာပါ စံုေနတာပဲ… အခုေတာ့ အဲဒါေတြဟာ အမွတ္တရ ျဖစ္ေနသလို ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္လဲ ဟာသေတြအျဖစ္ အၿမဲတမ္း ေျပာျဖစ္တာတယ္…
၁၁။ အတန္းလစ္ဖူးလား..။ လစ္ၿပီးဘာလုပ္ၾကလဲ...။
ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ… ၁ဝတန္းမွာ Physics၊ ပထဝီ သင္တဲ့ ဆရာမေတြက အရမ္းေအးတာ… သူတို႔အခ်ိန္ဆို လစ္ၿပီ…. ၿပီးရင္ မုန္႔ေစ်းတန္းမွာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ႔ ဝက္သားတုတ္ထိုး သြားတီးတာ….
၁၂။ အျပစ္ေပးခံရခါနီးကေန လြတ္ေျမာက္သြားဖူးလား..။
တစ္ခါမွ မလြတ္ေျမာက္ဖူးဘူး… လြတ္ေျမာက္စရာ လမ္းမရွိလို႔… ဟီးဟီး…
၁၃။ ေက်ာင္းပိုင္ပစၥည္းကို ဖ်က္ဆီးဖူးလား..။
ႏိုး… လံုးဝပဲ… မလုပ္ဖူးပါဘူး…
၁၄။ ဆရာဆရာမေတြကို ငိုေအာင္လုပ္ဖူးလား...။
ေပ်ာ္လို႔ မ်က္ရည္က်တာမ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ခဲ့မိတယ္…. ပီတိမ်က္ရည္ေပါ့ေနာ္…
၁၅။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝမွာ အႀကိဳက္ဆံုးဆရာ၊ ဆရာမက...။
အကုန္လံုးပါပဲ….
၁၆။ အရယ္ရဆံုး/ အသံအက်ယ္ဆံုး/ သူမ်ားနဲ႕မတူ အထူးျခားဆံုး ဆရာ/ဆရာမ မွတ္မိတာရွိလား..။
ထူးျခားတာ တစ္ခုရွိတဲ့ ဆရာမေတာ့ မွတ္မိတယ္… ျမန္မာစာသင္တာ… စကားတစ္ခြန္းေျပာၿပီးတိုင္း (ေနာ္..) လုိ႔ အၿမဲတမ္းေျပာတယ္…
၁၇။ ေက်ာင္းတုန္းက Popular ျဖစ္လား...။
ေတာင္ႀကီးမွာ ေနခဲ့တံုးက တစ္ေက်ာင္းလံုး ကိုယ့္ အသိေတြခ်ည္းပဲ…. ရန္ကုန္ကို အထက္တန္းမွာ ေျပာင္းလာေတာ့ ခပ္ကုပ္ကုပ္ပဲ ေနေတာ့တာနဲ႔ Popular ျဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ေပ်ာက္ေနလို႔ေတာင္ လုိက္ရွာရဦးမယ္…
၁၈။ သူငယ္ခ်င္း အုပ္စုေတြဖြဲ႕ ေနတတ္လား..။ လူအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ အုပ္စုမ်ိဳးနဲ႔ ေပါင္းျဖစ္လား..။ လူနည္းနည္းနဲ႔ပဲ ေပါင္းျဖစ္လား..။
အမ်ားႀကီးနဲ႔လဲ ကဲတာပဲ… နဲနဲေလးနဲ႔လဲ ကဲတာပဲ… အဲ… တစ္ေယာက္ထဲဆုိရင္ေတာ့ ၿငိမ္ေနတတ္တာေပါ့…
၁၉။ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္သူလဲ..။
အခင္ဆံုးရယ္လို႔ေတာ့ မရွိပါဘူး… တြဲျဖစ္တာ မ်ားတာေတာ့ ရွိတယ္.. ဆုိးေဖာ္ဆုိးဖက္ေတြေလ… ခင္တာေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ…
၂ဝ။ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြမွာေကာ နာမည္ေျပာင္ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ရွိၾကလား..။
အင္း… ရွိတယ္… အခုထိ မွတ္မိေနတာဆုိရင္…..
ေျပာေတာ့ဘူးေနာ… ေတာ္ၾကာ ဘယ္သူလဲ ရိပ္မိသြားဦးမယ္… ဟီးဟီး…
၂၁။ ေပ်ာ္စရာ အေကာင္းဆံုး မွတ္မိေနတဲ့ေန႔ေလးကို ေျပာျပပါလား..။
အထက္တန္းမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး.. အလယ္တန္းမွာ… ေတာင္ႀကီးမွာ… (၇)တန္းႏွစ္ကုန္ေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို ကန္ေတာ့တဲ့ေန႔… သူငယ္ခ်င္းမ တစ္ေယာက္အိမ္မွာ လုပ္တာ… အရမ္းေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္…
၂၂။ ေက်ာင္းမွာ ဒဏ္ရာရဖူးတာရွိလား..။
ရွိတယ္… ေခ်ာ္လဲ၊ ဒူးၿပဲ၊ တံေတာင္ၿပဲ၊ လက္ဓါးရွ၊ ငုတ္စူး… အုိး.. စံုေနတာပဲ….
၂၃။ ေက်ာင္းမွာ ကိုယ္ပထမဆံုး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့သူက ဘယ္သူလဲ..။
တစ္ေယာက္ပဲေျပာရမွာလား.… အကုန္ေျပာရမလား… စာမ်က္ႏွာမဆန္႔ေလာက္ဘူးထင္တယ္… ဟားဟား… ေနာက္တာေနာ္… တကယ္ ဟုတ္ဘူး…
၂၄။ အဲဒီႏွစ္သက္တဲ့သူနဲ႔ အေျခအေန ေကာင္းခဲ့ရဲ့လား..။
မရွိပါဘူးဆုိ….
၂၅။ ေက်ာင္းတုန္းက တေယာက္ေယာက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းထက္ပိုတဲ့ (ခ်စ္သူအဆင့္) ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး ရွိခဲ့ဖူးလား..။
ေတာ္ေတာ္အထင္ႀကီးတာပဲ…. အဟားေတာ့ ခံရေတာ့မွာပဲ…. ဟားဟား…
၂၆။ ေက်ာင္းက သင့္ဘဝမွာ လႊမ္းမိုးမႈရွိခဲ့ရဲ့လား..။ ေက်ာင္းစာအျပင္ ဘာေတြ ထူးထူးျခားျခား သင္ေပးခဲ့လဲ..။
လႊမ္းမုိးတာေပါ့ဗ်ာ… ေက်ာင္းစာအျပင္ ဘဝစာေတြပါ အမ်ားႀကီး သင္ေပးလုိက္တာေပါ့….
၂၇။ ေက်ာင္းသီခ်င္း.. ဒါမွမဟုတ္.. ေက်ာင္းမွာဆိုရတဲ့ သီခ်င္းေတြ မွတ္မိေသးလား..။ ဘာေတြဆိုရလဲ..။
ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္း… မနက္တုိင္းဆိုရတယ္… စာသင္ခန္းကို ျပန္လာရင္ အေပၚထပ္တက္တဲ့ ေလွကားမွာ အခန္းထဲက ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး အဆိုေတာ္ ဟန္ထြန္းရဲ႕ ေတေလမေလး သီခ်င္းကို ဝုိင္းေအာ္ၾကတာ အခုထိ မွတ္မိေနတုန္းပါပဲ….
၂၈။ အမွတ္တရ ျဖစ္ေနတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးရွိလား..။
ထူးထူးျခားျခား သတိထားမိတာေတာ့ မရွိပါဘူး….
၂၉။ ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိေနတဲ့ ေနာင္တရခဲ့တဲ့ ကိစၥမ်ားရွိလား..။
ကိုယ္က ေပ်ာ္ေစခ်င္လုိ႕ ေလွ်ာက္ေနာက္လုိက္တာ… တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြက မရည္ရြယ္ပဲ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္သြားရတယ္… အဲဒါေတြကိုေတာ့ ေနာင္တရမိတယ္…
၃ဝ။ေက်ာင္းေနာက္ဆံုးေန႔ ဘာေတြလုပ္ခဲ့ၾကလဲ..။
အထက္တန္းေက်ာင္းမွာေတာ့ (ရန္ကုန္မွာ) ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး… ေတာင္ႀကီးမွာတုန္းကေတာ့ လက္ေဆာင္ေတြလဲၾက ႏုတ္ဆက္ၾကေပါ့…. အရမ္းကို ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္… အခုထိလဲ ငယ္သူခ်င္းေတြကို သတိရေနတုန္းပါပဲ… ျပန္ေတြ႕ျဖစ္ၾကရင္ ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေတြကို မနားတမ္း ျပန္ေျပာၿပီး ရယ္ၾကရတာလဲ အေမာပါပဲ… တခ်ဳိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိရင္ အဲဒီကတဲက ျပန္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့တာ အခုထိပါပဲ… ဒီပို႔စ္ေလးကို ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖတ္မိရင္ သူတုိ႔လဲ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္သတိရမွာပါ…..
ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ ဇနီးသည္အၾကား အျပန္အလွန္ မႀကိဳက္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ
Posted by မိုးေသာက္(ရွမ္းေလး) at 9:55 amသဘာဝတရားရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ ကေတာ့ အံ့ဖြယ္ပါပဲ။ ကမာၻမွာရွိတဲ့ လူဦးေရသန္း (၆ဝဝဝ)ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ လံုးဝ မတူၾကပါဘူး။ ရုပ္ရည္၊ စိတ္ေန စိတ္ထား၊ အက်င့္စာရိတၱ အားလံုး အားလံုးပါပဲ။ တူလွ တခ်ဳိ႕ အခ်က္ေတြ ေလာက္ေပါ့။ ခြ်တ္စြပ္ တူတယ္ ဆုိတာ မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္။ အမႊာပူး အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ခြ်တ္စြပ္ တူတယ္ထား၊ စိတ္ဓါတ္၊ အက်င့္ေတြက တျခားစီ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေယာက္က်ား၊ မိန္းမ၊ ကေလး၊ လူငယ္ေတြမွာ စိတ္ဓာတ္၊ အက်င့္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ စတာေတြ တူေန တတ္တာေတြ ရွိၾကတယ္။ သာမာန္အားျဖင့္ တူတတ္တဲ့ အခ်က္ ကေလးေတြေပါ့။ မိခင္ အခ်င္းခ်င္း၊ သားသမီး အခ်င္းခ်င္း၊ ေယာကၡမ၊ ေခြ်းမ၊ ေယာက္မ၊ မတ္၊ ဇနီး၊ ခင္ပြန္း အခ်င္းခ်င္း စိတ္ဓာတ္ ခံယူခ်က္၊ ဆႏၵ အႀကိဳက္ စတာေတြ တူေနတတ္ ၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အခု ေဖာ္ျပ လုိက္တာက ခင္ပြန္းသည္က ဇနီးသည္ အေပၚ မႀကိဳက္တတ္တဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႕ ဇနီးသည္က ခင္ပြန္းသည္ အေပၚ မႀကိဳက္တတ္တဲ့ အခ်က္ ကေလးေတြပါပဲ။
· ခင္ပြန္း အိမ္ျပန္လာတာ ေတြ႕ပါလ်က္ အိမ္နီးခ်င္းနဲ႕ စကားအေျပာ မပ်က္ေနတတ္တာမ်ဳိး။
· ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ေရ သန္႕ရွင္းမႈကို ဂရုမစိုက္တတ္တာ။
· ခင္ပြန္းသည္ဘက္က ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကို မေလးစားတာ။
· ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္တာ။
· ခ်င္ပြန္းသည္ရဲ႕ ဆႏၵကို မသိေယာင္ေဆာင္ ေနတတ္တာ။
· ကာမဆက္ဆံမႈကို စိတ္မပါဟန္ျပတာ။
· ခင္ပြန္းကို အရာရာမွာ အျပစ္ေျပာတတ္တာ။
· အိမ္ေထာင္သည္ပဲဆုိၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ကိုယ္ေရ ေသသပ္လွပမႈကို ဂရုမျပဳတတ္တာ။
· ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ ဝင္ေငြ၊ လခကို အေသးစိတ္ စာရင္းလိုက္ေမးတာ။
· သူမ်ားအိမ္လည္ဖုိ႕ ဝါသနာႀကီးတာ။
· အိမ္တြင္း အလွအပ သန္႕ရွင္းေရးကို စိတ္မဝင္စားတာ။
· သားသမီးရဲ႕ ေဝယ်ာယစၥကို စိတ္မဝင္စားတာ။
· ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းကို တြယ္တာလြန္းတာ။
· ေယာကၡမနဲ႕ ေယာက္မအေၾကာင္း ႀကံဖန္ အျပစ္ေျပာတာ။
· ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ရုံး၊ လုပ္ငန္းက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး သံသယထားတတ္တာ။
· ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥအတြက္ စိတ္ေကာက္တတ္တာ။
· သူစိမ္းေတြေရွ႕မွာ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ ထုတ္ေဖာ္ေျပာတတ္တာ။
· သူစိမ္းေယာက္က်ားေတြ၊ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ ေယာက်္ားေလး အေပါင္းအသင္းေတြ အေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္တစားရွိတာ။
· ခင္ပြန္းသည္ ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းကို အျပစ္ရွာေျပာတတ္တာ။
· ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ အဝတ္အစားနဲ႕ အသံုးအေဆာင္ေတြ စနစ္တက် မထားတာ။
· ကိစၥ အေသးအမႊားေလးကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး စကားမ်ားခ်င္တာ။
· ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးၾကား စိတ္ခ်င္း မတိုက္ဆုိင္တာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မိဘေတြကို ဆြဲထည့္တတ္တာ။
· ကိုယ့္မိဘ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြနဲ႕ ဖုန္းမွာ စကားအၾကာႀကီး ေျပာဆုိေနတတ္တာ။
· ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ မိဘေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္းေတြကို ကိစၥတိုင္းမွာ စိတ္မပါ့တပါ ဆက္ဆံတတ္တာ၊ ဥေပကၡာျပဳတတ္တာ။
· အၿမဲတမ္းလိုလို ေရာဂါတစ္ခုခုကို အေၾကာင္းျပၿပီး အိမ္အလုပ္မလုပ္ဘဲ ပစ္ထားတတ္တာ။
· ကိုယ့္အိမ္လာတဲ့သူတုိင္းကို ခင္ပြန္းသည္အေၾကာင္း မဟုတ္ကဟုတ္က အတင္းဖန္တီး ေျပာတတ္တာ။
· အိပ္ရာထဲေရာက္တာနဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ တစ္ေန႕လံုး လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကို တန္းစီေျပာခိုင္းတာ။
· ရုံးက ေမာေမာပန္းပန္း ျပန္လာတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ကို အိမ္အလုပ္ ကူလုပ္ေပးဖုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္တာ။
· ကိုယ့္မိဘအိမ္နဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ အိမ္ကို ႏႈိုင္းယွဥ္ၿပီး ႏွိမ့္ခ် ေျပာတတ္တာမ်ဳိးေတြပါပဲ။
ဇနီးသည္မႀကိဳက္တဲ့ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ တခ်ဳိ႕ အမူအက်င့္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေပါ့ေလ။ အဲဒီအခ်က္ေတြကေတာ့-
· ဇနီးသည္က အိမ္လာတဲ့ ဧည့္သည္နဲ႕ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ဧည့္ခံစကားေျပာတာကို ျပသနာလုပ္တတ္တာမ်ဳိး။
· မိမိရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြေတြအေပၚ စိတ္ဝင္တစား ရွိတတ္တာ။
· စားတဲ့ ေသာက္တဲ့အခါ အသံျမည္ေအာင္ စားတတ္တာ။
· စကားေျပာတုိင္း ဆဲေရးတိုင္းထြာတာ၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားမ်ဳိး ေျပာတတ္တာ၊ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္္ေျပာတာ။
· ေဆးလိပ္၊ စီးကရက္ေသာက္တာ။
· အေပါင္းအသင္းက တုိက္လုိက္လို႕ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပ အရက္ေသစာ ေသာက္တတ္တာ။
· အဝတ္အစား ေသေသသပ္သပ္ မဝတ္တတ္တာ။
· ဇနီးသည္ရဲ႕ ေမြးေန႕ကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနတတ္တာ။
· ကေလးေတြကို ဆံုးမတဲ့ အခါတိုင္း လက္ပါတတ္တာ။
· အိပ္ေနတုန္း စကား ေယာင္ေျပာတတ္တာ။ ေဟာက္တတ္တာ။
· ကိစၥတိုင္းမွာ မိန္းမကို အျပစ္ရွာတတ္တာ။
· ဖုန္းဆက္တဲ့အခါ အသံက်ယ္က်ယ္ ေျပာတတ္တာ။
· အကၤ်ီခြ်တ္ၿပီးရင္ အိပ္ရာေပၚပစ္တင္ထားတတ္တာ။
· ေခါင္းမွာ ဆီရႊဲေအာင္ လိမ္းတတ္တာ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဆီလံုးဝမလိမ္းဘဲ ဖြာလန္ႀကဲေနတတ္တာ။
· ကိုယ့္ဇနီးကို ဘယ္ေယာက်္ားနဲ႕မဆို သဝန္တိုတတ္တာ။
· အစားအသာက္မွာ တစ္ခုခုကို အျပစ္ရွာၿပီး ေခ်းမ်ားတတ္တာ။
· တစ္ကိုယ္ေရ သန္႕ရွင္းမႈကို ဂရုမစိုက္တတ္တာ။
· ကိုယ့္ရဲ႕ ဘယ္အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းကိုမဆုိ စနစ္တက်မထားဘဲ ဇနီးသည္ကို လွမ္းလွမ္းေမးတတ္တာ။
· အိမ္တြင္းေရးကိစၥနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ဘယ္ေနရာမဆုိ ဇနီးသည္ကို ဖက္လဲတကင္း လုပ္တတ္တာ။
· ဟင္းမေကာင္းတဲ့အခါ ထမင္းပန္းကန္ ပစ္ေပါက္တတ္တာ။
· အိမ္မွာ အခမ္းအနား တစ္ခုခုလုပ္လုိ႕ ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္ေနခ်ိန္ကိုေတာင္ မေထာက္ဘဲ အေၾကာင္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ ဆူညံပူညံလုပ္တတ္တာ။
· ဇနီးသည္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ နာမည္ကိုေတာင္ မၾကားခ်င္တာ။
· အေၾကာင္းတစ္ခုခုနဲ႕ ပတ္သတ္လာရင္ ဇနီးသည္ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကို တန္းစီၿပီး အျပစ္ေျပာတတ္တာ။
· ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း (သို႕မဟုတ္) အေပါင္းအသင္းစံုတဲ့အခါ ဇနီးသည္ကို ရွာႀကံၿပီး အျပစ္ေျပာတတ္တာ၊ ႏွိမ့္ခ်တတ္တာ။
· အိမ္အျပင္ ထြက္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဇနီးသည္ကို ကိုယ့္အႀကိဳက္အဝတ္အစား ဝတ္ဖုိ႕ တုိက္တြန္းတတ္တာ။
· လူစိမ္း တစ္ေယာက္ေယာက္ အိမ္လာတာေတြ႕တာနဲ႕ ဇနီးသည္ကို ဘုမသိဘမသိ သံသယမ်က္လံုးနဲ႕ ၾကည့္တတ္တာ။
· ဇနီးေမာင္ႏွံ အတူေနၾကတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိစၥၿပီးတာနဲ႕ တစ္ဖက္လွည့္သြားၿပီး ဇနီးနဲ႕ကိုယ္ ဘာမွမဆုိင္သလို ေနတတ္တာ။
· ကိုယ့္ရဲ႕ ဆႏၵတစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ၿပီး ဇနီးသည္ရဲ႕ စိတ္အေျခအေနကို လံုးဝထည့္မတြက္တာ။
(IMAGE မဂၢဇင္းမွာ ပါတဲ့ ေဆာင္းပါးေလး တစ္ပုဒ္ပါ။ ေရးသားသူ ကေတာ့ (မ)နီမာလာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ file ေလးကို www.books-hive.com မွာ ရွာေတြ႕လို႕ ေဒါင္းလုပ္ ခ်ထားတာပါ။ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား ဖတ္ႏုိင္ေအာင္လို႕ မွ်ေဝ ေပးလုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။)